25-08-06
Door: Francois
Blijf op de hoogte en volg Danielle
31 Augustus 2006 | Zwitserland, Biel
- Vanaf Dag 28 zal ik, Francois, jullie op de hoogte houden van mijn bezoek en wat we allemaal hier doen -
Tja daar zat ik dan, in m’n uppie in de trein op weg naar der Schweiz! In totaal 7 uur reizen waarvan 5 uur in een rechtstreekse verbinding van Keulen naar Basel. Ik heb de tijd zitten doden met het afvragen of het normaal is in Duitsland om liters bier en wijn mee te nemen in de trein. Een groep van 6 Duitsers hadden namelijk 4 vaten Bittburger voor mijn neus opgedronken. Gewapend met grote halve liter pullen bleven die gasten maar drinken. Voor mij een uiterst genoegzaam tafereel aangezien ze zichtbaar zatter werden naarmate de reis vorderde, en het een komen en gaan was naar de wc. En voor de rest van de trein was het niet veel anders: op weg naar de wc kwam je alleen maar bier, bier en nog eens bier tegen. En geen bescheiden blikjes, nee lekkere Duitse wegwerp-vaten van alle merken!Geweldig! Vrouwen die aan de wijn zaten en niet meer fatsoenlijk konden staan, sierden het overige deel van de coupe. Kortom, ik heb me wel vermaakt!
Nadat ik was overgestapt in Basel werd het de laatste etappe tot Biel, in de trein zat ik de laatste minuten af te tellen totdat ik Danielle weer in mijn armen kon slaan. En gelukkig daar stond ze dan op het perron! Na 4 weken zagen we ons weer!
Eenmaal op de kamer leerde ik al snel de eerste medebewoners kennen: der lange Stefan! Hij zou spaghetti maken, en onze ‘pasta-liefhebster’ Danielle vond het allemaal prima (?). Er stond mij een avond vol Deutsche sprache te wachten en ik liet het maar op me af komen. We zijn die avond naar een feest (soort braderie) geweest in der Altstadt in het centrum van Biel. Onder het genot van een locaal gebrouwen biertje heb ik Stefan und Stephan leren kennen (de tweede Stephan was een vriend van medebewoner Stefan die, net als ik, op bezoek was). Pppff… is toch wel ff slikken, al dat Duits! Ik versta het prima, maar zonder na te hoeven denken iets terug zeggen is toch ff wat anders. Gezellig met een Duitser kletsen over allerlei dingen is toch ff wat moeilijker dan ‘einen Kaffee’ bestellen op het terras wanneer je op vakantie bent! Ik heb het dan ook als zeer zwaar ervaren om goed te kunnen ‘kwatsen’ met onze oosterburen. Voordat je iets kon zeggen, was het onderwerp in het gesprek al weer veranderd. Tja, en dan sta je daar met je mond vol tanden. Al omschrijf ik het liever als een stuk tape over je mond: je wilt wel wat zeggen maar je kunt niet.
Eindelijk naar huis, en weer ff lekker ‘Mestreechs molle’ met Danielle. Toen naar bed, op weg naar de volgende dag….
Bis bald!
Francois
Tja daar zat ik dan, in m’n uppie in de trein op weg naar der Schweiz! In totaal 7 uur reizen waarvan 5 uur in een rechtstreekse verbinding van Keulen naar Basel. Ik heb de tijd zitten doden met het afvragen of het normaal is in Duitsland om liters bier en wijn mee te nemen in de trein. Een groep van 6 Duitsers hadden namelijk 4 vaten Bittburger voor mijn neus opgedronken. Gewapend met grote halve liter pullen bleven die gasten maar drinken. Voor mij een uiterst genoegzaam tafereel aangezien ze zichtbaar zatter werden naarmate de reis vorderde, en het een komen en gaan was naar de wc. En voor de rest van de trein was het niet veel anders: op weg naar de wc kwam je alleen maar bier, bier en nog eens bier tegen. En geen bescheiden blikjes, nee lekkere Duitse wegwerp-vaten van alle merken!Geweldig! Vrouwen die aan de wijn zaten en niet meer fatsoenlijk konden staan, sierden het overige deel van de coupe. Kortom, ik heb me wel vermaakt!
Nadat ik was overgestapt in Basel werd het de laatste etappe tot Biel, in de trein zat ik de laatste minuten af te tellen totdat ik Danielle weer in mijn armen kon slaan. En gelukkig daar stond ze dan op het perron! Na 4 weken zagen we ons weer!
Eenmaal op de kamer leerde ik al snel de eerste medebewoners kennen: der lange Stefan! Hij zou spaghetti maken, en onze ‘pasta-liefhebster’ Danielle vond het allemaal prima (?). Er stond mij een avond vol Deutsche sprache te wachten en ik liet het maar op me af komen. We zijn die avond naar een feest (soort braderie) geweest in der Altstadt in het centrum van Biel. Onder het genot van een locaal gebrouwen biertje heb ik Stefan und Stephan leren kennen (de tweede Stephan was een vriend van medebewoner Stefan die, net als ik, op bezoek was). Pppff… is toch wel ff slikken, al dat Duits! Ik versta het prima, maar zonder na te hoeven denken iets terug zeggen is toch ff wat anders. Gezellig met een Duitser kletsen over allerlei dingen is toch ff wat moeilijker dan ‘einen Kaffee’ bestellen op het terras wanneer je op vakantie bent! Ik heb het dan ook als zeer zwaar ervaren om goed te kunnen ‘kwatsen’ met onze oosterburen. Voordat je iets kon zeggen, was het onderwerp in het gesprek al weer veranderd. Tja, en dan sta je daar met je mond vol tanden. Al omschrijf ik het liever als een stuk tape over je mond: je wilt wel wat zeggen maar je kunt niet.
Eindelijk naar huis, en weer ff lekker ‘Mestreechs molle’ met Danielle. Toen naar bed, op weg naar de volgende dag….
Bis bald!
Francois
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
